Najnowszy, cotygodniowy cykl postów poświęcony będzie Charzewicom – niegdyś jednemu z najlepszych ośrodków ogrodniczych i szkółkarskich w przedwojennej, jak i powojennej Polsce.

Słynął z uprawy owoców południowych, sadzonek drzew liściastych i iglastych, krzewów, ziół leczniczych oraz bylin, szczególnie róż i azalii. To wyjątkowe miejsce stworzyli członkowie książęcego rodu Lubomirskich na przełomie XVIII i XIX wieku. Rodowy majątek, po II wojnie upaństwowiony, w nowych warunkach geopolitycznych kontynuował część dotychczasowej produkcji. Powstało tu Państwowe Gospodarstwo Ogrodnicze oraz szkoła dla młodych adeptów ogrodnictwa i szkółkarstwa. Dostępne materiały pozwalają nam na odtworzenie historii ogrodów na przestrzeni niemal 200 lat, gdyż jedne z pierwszych inwentarzy roślin wyhodowanych w Charzewicach pochodzą z 1830 r. My skupimy się na przełomowych zmianach przeprowadzonych w parku i kluczowych uprawach, które niegdyś były dumą ośrodka. Nie zabraknie również wybitnych ogrodników, którzy kierowali charzewicką produkcją, oraz bieżących informacji na temat wyjątkowych roślin, jakie do dziś można podziwiać w parku.